Op de bank
Maandagmorgen. Ik zit heerlijk onderuit gezakt op de bank met mijn laptop op mijn benen. Toen we deze bank kochten waren we vast zo moe dat elke bank lekker zat want als ik er eenmaal in ga zitten, zak ik als vanzelf helemaal in de chill stand en kom ik er niet meer zo makkelijk uit. Dat doe ik dan ook niet zo vaak maar vandaag is het heerlijk. Ik hoef er niet uit en ik wil er helemaal van genieten. Door het zijraam schijnt de zon op mijn gezicht. Ik geniet.
Het afgelopen weekend hebben we bijna volledig ‘werkend’ doorgebracht. De uren dat ik even afstand van het werk nam, was toen ik besloot dat ik met mijn voeten in de aarde wilde staan om goed contact met mezelf te kunnen maken en om de frisse herfstlucht op te snuiven. Ik besloot om te gaan spitten in de tuin. Er was wel wat achterstallig onderhoud. Henri had geen zin om buiten te zijn dus ik banjerde lekker in mijn eentje door de tuin. Zalig! Mijn handen in de aarde, ruimte creërend zodat er in het voorjaar weer van alles tevoorschijn kan komen. Met de kruiwagen heen en weer naar de composthoop en af en toe sjorrend aan een paar takken die met mij de uitdaging aangingen. Ik kan vandaag mijn spieren goed voelen. Vanaf de bank kijk ik uit over de tuin en zie weer lucht tussen al dat groen. Prachtig om overal druppels water op te zien liggen. Licht, lucht en water zijn toch wel een paar essentiële behoeften voor de mens. Zeker nu het sneller donker wordt en de dagen korter lijken, is licht fijn. Ik hou van licht en ik hou ook van donker. Wat heerlijk is het toch dat we kunnen kiezen. Dat we ons soms willen terugtrekken en soms niet. En dan ligt het natuurlijk helemaal aan het moment zelf of we ons willen terugtrekken in het licht, onder de zon of willen terugtrekken in het donker, starend naar het universum.
Vandaag is een nieuwe groep cursisten begonnen aan de onlinecursus ‘Coach jezelf met Encaustic‘ en ik heb het weekend geen tijd gehad om in de 2 andere online groepen te kijken dus neem ik, onder het genot van een kop heerlijk geurende koffie, alle tijd om de verhalen en ervaringen te lezen. Terwijl de bonen met luid kabaal vermalen worden en het apparaat zich opmaakt om mij te laten genieten, staar ik een beetje voor me uit. Ik kan intens van mijn leven genieten. Er bestaat voor mij geen weekend of werkdag meer. Ik leef de dagen dag voor dag, vaak zelfs van uur tot uur, van moment tot moment. Soms betekent het dat ik dagen achter elkaar helemaal volgens een strak plan werk omdat ik mezelf een uitdaging heb gegeven met een deadline en soms kan ik dagen achter elkaar schilderen, schrijven, wandelen of helemaal niets doen. Dat laatste is niet helemaal waar. Want zodra ik niets doe ontstaat er altijd weer iets. En daar hou ik nu zo van. Dat past bij mij en daar ben ik super gelukkig mee. Bovendien zou ik schilderen en schrijven ook onder het kopje ‘werk’ kunnen scharen. Eigenlijk is alles wat ik doe werk en ook weer niet. Dat komt omdat alles superleuk is. Zelfs de btw-aangifte als ik daar een bijdrage aan moet leveren.
In het bos
Ik herinner me nog een cliënt van een aantal jaren geleden. We hadden een sessie in het bos afgesproken. We zouden elkaar ontmoeten op de parkeerplaats van een restaurant. Ik had een thermoskan met lekkere thee bij me en iets lekkers voor tussendoor. Terwijl we tussen de bomen door liepen keek ze schichtig om zich heen. Ik had haar gevraagd om in stilte een stuk te wandelen. Ik kreeg de indruk dat ze het liefst tussen de bomen door wilde wandelen en niet op het pad. Toen ik haar vroeg hoe ze zich voelde, vertelde ze dat ze zich ongemakkelijk voelde, het was immers maandag! Ik vroeg wat maandag voor haar betekende. Ze zei: ”Dan loop je toch niet in het bos! Stel dat een collega me ziet.” “Wat dan?” vroeg ik. “Wat zou die collega dan denken? Dat ik op een doordeweekse dag in het bos loop, nee dat voelt niet fijn.” Op mijn vraag wat deze collega daar dan kwam doen op maandag moest ze lachen. Vervolgens zei ze: “Ja, mijn man zei al, best makkelijk verdiend voor een coach, een uurtje door het bos lopen”. Over deze twee stellingen hebben we het tijdens onze wandeling gehad. Vooral over het feit hoe belangrijk het is wat anderen over haar dachten en hoe de meningen van anderen van invloed waren op haar eigen gevoel van vrijheid.
Verwondering
Ik neem kleine slokjes van de nog hete koffie en mijmer daar nog wat over door. Vervolgens lees ik vol verwondering de berichten in de groep van de online cursus ‘Wat als dit het is?’. Geweldig hoe cursisten zich vrij voelen om te verdiepen en dat met elkaar delen. Ik voel me dankbaar. We zijn nu over de helft en ik realiseer me hoe mooi het allemaal is.
Ik maak ook tijd om het eindverslag te lezen van een cursist de opleiding Encaustic & Art Coach® doet. Tijdens de eindopdracht is het de bedoeling dat ze een oefencliënt het hele intuïtieve schilderproces laat doorlopen. Ze heeft het prachtig opgeschreven met mooie foto’s erbij. Een hoge mate van zelfreflectie lees ik in haar verslaglegging en ik voel me blij.
Nieuwe ideeën
De afgelopen maanden heb ik nog meer verwachtingen losgelaten. Zo heb ik een bepaald beeld over waar Close2Nature naar toe zou kunnen gaan, losgelaten en dagelijks ben ik verwonderd over wat er mag ontstaan. Daardoor heb ik een geweldig nieuw idee gekregen dat ik nu aan het uitwerken ben. Eigenlijk 2 nieuwe ideeën. Close2Nature betekent voor mij dicht bij mijn eigen natuur, mijn essentie en door niets te willen, maar alles toe te laten wat ik nodig heb om verder te gaan, openen zich nieuwe deuren, nieuwe spontane ontmoetingen en stromen nieuwe ideeën door me heen. Vorige week schreef een cursist die een paar pittige jaren achter zich heeft, dat ze zich heeft laten inspireren door Winnie the Pooh en dat de onderstaande zinnen haar leidraad is geworden. Ik kan het me helemaal voorstellen.
“Welke dag is het vandaag”, vroeg Poeh.
“Het is vandaag”, piepte Knorretje.
“Mijn lievelingsdag”, zei Poeh.
Wat heerlijk, het is maandag. Het is vandaag…..mijn lievelingsdag 😊