Vanmorgen hadden we, mijn lief en ik, zin om een stuk te gaan fietsen op de mountainbike. In eerste instantie volgden we een mountainbike route. Heerlijk door de bossen vlakbij ons huis. Elke paar honderd meter verschijnt er een routepaaltje. Fijn was het om even klakkeloos de paaltjes te volgen, genietend van de route. Deze hadden we al vaker gefietst dus we wisten precies wanneer we weer het bos in of uit zouden gaan. Wat telkens anders is, is de staat van het pad dat we rijden, de hoogte van het gras, wel of geen blaadjes aan de bomen, nat of droog zand, wind of geen wind… Ook al is de route steeds hetzelfde, we ontdekken telkens iets nieuws. Toch hadden we vandaag behoefte, zoals wel vaker, om eens van het gebaande pad af te gaan. Een pad zonder paaltjes, zonder aanwijzingen. Lekker onbevangen ons gevoel volgen. Prachtige inzichten geeft dat. Gedurende mijn leven ben ik regelmatig van het gebaande pad afgeweken. Ik heb er altijd van genoten om te onderzoeken. Ik herinner me nog Amsterdam. Toen de kinderen klein waren bracht ik ze buiten Amsterdam naar school en koos ik toen ook al vaak een andere route. Ik vond het saai om elke dag hetzelfde te doen. Voor beide is iets te zeggen. Als je steeds hetzelfde pad kiest kan er verdieping in de details schuilen. Dan is het de vraag of we die details kunnen zien? Als we telkens een andere weg kiezen is dat vaak een nieuwe uitdaging, het onbekende zich laten ontvouwen. Het niet weten waarnaartoe die weg zal leiden. Mooi proces van loslaten 🙂

Aan de andere kant kan telkens een andere weg kiezen, ook vluchtgedrag zijn. Ik kan nu na al die jaren, wel zeggen dat dit bij mij in het verleden het geval was. Steeds zoekend naar dat ene. Maar wat dat ene was? Dat wist ik niet. Het was groot voor mijn gevoel maar als ik er dichtbij kwam vond ik het, toen onbewust, eng en koos ik met gemak weer een andere weg. Het heeft me nieuwe inzichten gegeven en ik heb daardoor ook verschillende lessen geleerd. Dus wat ik ook deed, welk pad ik ook koos, of het nu een nieuw of bestaand pad was, alles was goed zoals het was. En zo denk ik er nog steeds over. Nu heb ik meer inzicht over de details, of het nu een bestaand pad is of een nieuwe weg. Als je dit leest en je voelt herkenning, vraag je dan eens af wat je zelf geneigd bent te kiezen. Ga je voor zekerheid of voor het onbekende? En als dat duidelijk is, kijk je dan naar de details of het grote geheel?