Na de online meeting vanmorgen met de cursisten van vorig jaar, zat ik nog een beetje voor me uit te staren. Droom ik? Is het waar? Kan zo’n mooi verhaal ook zijn bedding vinden in deze aparte, soms chaotische tijd? Kan een droom gewoon versneld tot wasdom komen, vroeg ik me af. Ik kan niet anders doen dan volmondig ja zeggen. Dat kan absoluut. Dit is het resultaat van een ontwikkeling in mij die al jaren geleden is gestart. Steeds de best volgende stap zetten en de uitkomst loslaten en niet de droom uit het oog verliezen. Wel open staan om die droom bij te stellen en dat hebben we meerdere keren gedaan. In mijn vorige blog van 10 oktober schreef ik al dat er van alles plotseling in een sneltreinvaart ging na 22 augustus. Na de roep die Henri en ik allebei heel intens voelden.

Beweging is belangrijk om iets in gang te zetten. Op 22 augustus werd er iets in gang gezet. Werd er een zaadje bij ons geplant en werd er een proces in gang gezet om iets ouds, iets vertrouwds los te laten zodat we ruimte konden maken om het nieuwe te ontvangen. Voor de Tzolkin kenners, het was Witte Wereldoverbrugger, toon 3 in het Geel Zaad levenspad.

Ons droomhuis zou zich in Portugal bevinden, dat wisten we. Kleine klusjes in ons huis waar we jaren over hebben gedaan om ze uiteindelijk te doen, werden ineens in een periode van 12 dagen gedaan. Gezellige dagen brachten we door met vrienden die ons kwamen helpen. En binnen no time was de trein gaan rijden. In Portugal werd er druk gezocht naar dat ene huis en in Nederland werd ons huis voorbereid voor verkoop. Dat zijn processen van liefdevol de banden losmaken. Ik weet nog de dag voordat we voor de eerste keer naar Portugal gingen om naar een huis te kijken met 2 hectare grond. Ik liep door ons huis . Elke kamer kreeg mijn volledige aandacht. Herinneringen van mooie momenten gingen aan me voorbij. Ik voel heel veel warmte voor ons huis en dit was mijn manier om afscheid te nemen en zo ruimte maken voor het nieuwe nog onbekende.

In Portugal aangekomen gingen we dezelfde dag nog vol verwachting naar dat speciale huis. Het huis was leeg en we moesten halsbrekende toeren uithalen om over het hek te klimmen. Aangemoedigd door mijn bijna 80 jarige vriendin die natuurlijk als eerste ging. Ik had niets anders van haar verwacht 🙂 De volgende dag hadden we een afspraak met de makelaar. We huppelden over het terrein en zagen het voor ons. Daar zou dit en daar zou dat kunnen komen. Het zwembad hier en de meditatieplek daar. We aten met elkaar wat in het prachtige bergdorpje en ondervonden ook daar weer de gastvrijheid van de Portugezen. De volgende dag waren we er op de afgesproken tijd. Vol verwachting zaten we op een steen voor de deur totdat de makelaar zou komen. Het enige was.. hij kwam niet.

Er klopte iets niet en helaas klopte dat gevoel. Tijdens een telefoongesprek met de makelaar bleek dat hij het huis doodleuk 2 dagen voor onze aankomst had verkocht. We konden het niet geloven en we hebben die dag half verdoofd van ongeloof doorgebracht. Maar na een nachtje slapen leek het ons een goed idee om de omgeving te gaan verkennen. Vervolgens hebben we een heerlijke week gehad.

Eén dag nadat we terug waren in Nederland stuurde onze makelaar in Portugal 5 huizen. 2 sprongen eruit. Een geel en een wit huis. Heel blij waren we met het voorwerk dat voor ons gedaan werd ter plekke. Zo wisten we al snel, dat onze voorkeur uitging naar het gele huisje. Het heeft alles wat we zoeken om ons Close2Nature leven voort te zetten. Met een hectare grond, groentetuin, fruit-en notenbomen en een wijngaard. Genoeg ruimte voor onszelf en onze toekomstige bezoekers. We beleefden een paar spannende dagen. Ons huis hier in de verkoop met heel veel belangstelling en het Gele huisje waarover druk onderhandeld werd door onze makelaar.

Op een ochtend werd ik wakker. Het huis moest Gele Ster heten. Maar dan wel op z’n Portugees natuurlijk. We hadden de weken daarvoor mooie dingen meegemaakt over de ‘7 zusters’, het zevengesternte ofwel de Pleiaden. Er was steeds iets met het getal 7. Het grappige is dat we echt het gevoel hadden dat we werden bekrachtigd. Er leek een soort pad te zijn uitgestippeld waar wij ons alleen maar van bewust mochten zijn. Vooral met de flow meegaan. En zo werd de naam van ons huis al geboren terwijl we nog niet eens de bevestiging hadden gekregen dat ze daadwerkelijk ons nieuwe huis zou zijn. Quinta Estrela Amarela werd geboren en wij koesterden die naam.

Dat was gisteren. Op het moment dat Witte Wereldoverbrugger, toon 11 over ging naar Blauwe Hand toon 12 ontvingen wij het bericht dat de verkoper het bod had geaccepteerd. Wat een feest! En zo gaven de zegels Witte Wereldoverbrugger, Blauwe Hand en Gele Ster die in mijn levenspad op de plek van kracht, doorstromen en afstemmen staan een prachtige bevestiging dat de formule waar ik het in mijn vorige blog ook over had, echt, echt….maar dan ook echt werkt.

Dit is allemaal mogelijk geworden met hulp van alle kanten. Lieve Lidia, Herman, Maurits, Gerie, Els, Moaz en Ineke. Zonder jullie vertrouwen in ons ‘gekke plan’ had dit nooit zo snel kunnen gaan. Dank je wel daarvoor. De deur van onze Quinta staat voor jullie open.