Ik herinner me haar gezicht nog heel goed toen ik even voordeed hoe je heel simpel en snel een wastekening kan maken zonder aan het resultaat te denken. Ik denk dat ze rond 14 jaar oud was toen ze de 2^e prijs van een schrijfwedstrijd had gewonnen. De prijs was samen met een vriendin een workshop intuïtief wastekenen bij mij. Met haar vriendin en haar moeder heeft ze een hele middag gespeeld en soms ook gestoeid met de wastekeningen.

Haar blik was uiterst geconcentreerd en ik zag van alles bij haar gebeuren. Ik doe altijd maar wat en door niets te verwachten stel ik me open om me te laten verrassen door de verschijningen op het papier. Hieronder staat de tekening die in nog geen minuut is ontstaan. Ik weet nog hoe ik zei: Je kunt bijvoorbeeld zo zo en zo doen. Voor mij was het vanzelfsprekend maar voor haar niet. Ze was gediagnosticeerd met licht autisme. Die middag was voor ons alle 4 leerzaam. Zij wilde exact maken wat ik had gemaakt en begon heel gedecideerd in de hoek van het papier. Ze kon niet nonchalant de tekening maken, dat paste niet bij haar. Ze had haar eigen stijl en wilde de tekening opbouwen, stap voor stap. Met mijn tekening als voorbeeld. Dat het niet exact zo’n tekening werd frustreerde haar en ze herhaalde een paar keer “Dát wil ik ook!”

Het werd een middag van leren loslaten, plezier en het verdriet voelen van het niet kunnen sturen. Haar vriendinnetje was verrukt over deze manier van creatief bezig zijn en haar moeder kon ik aan de hand van wat vragen en tips begeleiden om uit de tekening iets moois te halen.

Dit voorbeeldtekeningetje, want zo groot was hij niet, heeft inmiddels heel wat harten geraakt en telkens als ik naar de tekening kijk of als iemand er iets over zegt dan zie ik het lieve gezicht van het meisje. Ik heb de tekening af laten drukken op canvas en hij hangt in mijn lesruimte in Halle. Iedereen ziet er iets anders in. Voor mij blijft het de tekening van die speciale middag met dit bijzondere meisje.

Zo foto, zo wastekening

Als we naar een foto kijken van vroeger dan halen we in nanoseconden dat beeld van toen weer naar voren. We kunnen de dag, de sfeer, ja zelfs de geur ruiken van de versgebakken broodjes die op een foto staan. Als we lachend op de foto staan maar net daarvoor gehuild hebben dan zal die foto dat gevoel altijd weer oproepen, hoe vaak we er ook naar kijken. Zo is het ook met een wastekening en zeker als een wastekening iets heel bijzonders heeft laten zien. Als ik een cliënt in contact breng met een ieniemienie stukje in de tekening en dat beeld geeft een bijzonder inzicht dan zal de tekening nooit worden weggegooid. Elke keer als de tekening bekeken wordt zal dat specifieke moment zich weer laten voelen. Het enige verschil is dat een wastekening net ietsje meer geeft ten opzichte van een foto. Een foto geeft de sfeer weer van hoe het was. Een wastekening doet dat ook maar als de ‘ziener’ open staat voor meer, dan laat de tekening weer iets nieuws zien. Het neemt je als het ware mee op een nieuwe reis naar binnen. Toen ik vanmorgen wakker werd en aan dat bijzondere meisje en de bijzondere tekening dacht voelde ik de behoefte om dit verhaal met je te delen. Ik liep naar beneden om mijn laptop open te klappen en te gaan schrijven. Toen ik dat deed zag ik dat iemand via Facebook de volgende spreuk deelde. Vond ik wel heel toepasselijk.

Je blik zal enkel helder worden
Wanneer je in je ziel kijkt
Wie naar buiten kijkt, droomt
Wie naar binnen kijkt, wordt wakker

-Carl Yung-

Een wastekening helpt om die tocht naar binnen te maken. Dat kan op verschillende niveaus. De afgelopen jaren heb ik de verschillende niveaus uitgeplozen en onderzocht en ik kan niet anders zeggen dan dat het een prachtige maar vooral eerlijke tool is om je naar de essentie te begeleiden.