Dit is je kans
De maand december, kerst, oud, nieuw, familie, afronden, nieuw begin, vrienden, feest, verdriet, eenzaamheid, verwondering, melancholie…. Zomaar een paar woorden die me te binnen schieten als ik om me heen kijk. Als ik naar de posts op Facebook kijk en even de gevoelens binnen laat komen waarmee deze plaatjes of muziek zijn gedeeld dan kom ik een scala aan emoties tegen. Ik vind het bijzonder interessant hoe de energie verandert tijdens deze maand. Dit jaar voelt het anders. Er is een veranderende energie bij mijn Facebook-‘vrienden’ te ervaren. Ik voel naast verwarring, onbegrip, machteloosheid en verdriet ook hoop, daadkracht en vernieuwing.
Het verlangen naar vrede op Aarde, wat betekent dat eigenlijk voor iedereen? Wanneer is er vrede? Is er vrede als er geen oorlogen meer zijn of is er vrede als wij in vrede met onszelf Zijn? En gaat het om vrede op Aarde of gaat het helemaal niet om de Aarde? Zijn wij niet allemaal, los van elkaar, dé beleving op Aarde aan het ervaren? In alle aspecten, in licht en het donker?
Toen ik een paar dagen geleden bij de bakker naar binnen stapte werd ik gelijk vrolijk van de energie die er heerste. Een apart soort jubelstemming was bij de klanten te merken. Bij dat kleine bakkertje, hij is namelijk zelf ook echt klein, met een toonbank van anderhalve meter en daarachter 5 hardwerkende dames die elkaar constant in de weg liepen. Iedereen zei elkaar vrolijk gedag en wenste met hun mooiste glimlach alle anderen fijne feestdagen. Daarna liep ik de supermarkt binnen. Een totaal andere energie. Karretjes die overal in het pad stonden, geïrriteerd kijkende mensen die al zuchtend en klagend over de drukte, aan het hamsteren waren. Ik kon ervaren wat deze twee verschillende energieën met me deden. In mijn perceptie is alles goed zoals het is. De energie bij de bakker voelde als een verlangende energie en de energie in de supermarkt als een veroordelende energie. En ik? Ik deed gewoon mijn boodschappen en dat gaf me vreugde. In het verleden zou ik me daar waarschijnlijk door hebben laten (mis)leiden. Pikte ik alles van anderen op en flipte ik van de ene emotie in de andere.
Hoe ervaar jij het?
Alles is goed zoals het is. Zie deze dagen als een kans. De kans om je eigen emoties, al dan niet bewust aanwezig, te ervaren, te observeren en te analyseren. Hoe ervaar jij deze periode? Voel je verdriet omdat de mensen waar je van houdt, niet bij je zijn? Zet je een masker op omdat je eigenlijk geen zin hebt in het jaarlijks herhalende tafereel van familiebezoek. Boeit deze periode je totaal niet en ga je liever lekker met een bord stamppot op de bank een goede film kijken? Leef je deze periode helemaal op met het gevoel van eindeloze liefde in je hart? Hou je anderen op afstand en klaag je vervolgens alleen te zijn? Ga je naar het buitenland om te ervaren hoe anderen het wel of niet vieren? Of is dit alles een vlucht?
Hoe dan ook, welke gevoelens dan ook, ze vertellen je iets. En dit is je kans. Je kunt in deze maand niet alleen je eigen emoties observeren, je kunt ook nog eens ervaren wat het met je doet als je met de emoties van anderen te maken krijgt. Word je deze maand extra geconfronteerd met de misstanden in de wereld of in je directe omgeving? Wat hebben ze je te vertellen? Ben je bezig deze periode goed, fijn en liefdevol te maken voor anderen of voor jezelf?
In feite is alles terug te voeren op onszelf. Alles wat we doen, doen we voor onszelf. Zelfs als je het idee hebt altijd alles voor anderen te doen, doe je het nog voor jezelf. Want waarschijnlijk krijg je een goed gevoel door iets voor een ander te doen, maar dan doe je het dus uiteindelijk voor jezelf. Al is dat fijne gevoel maar een fractie van een seconde, het is jouw moment. Daarna volgt vaak onvrede en frustratie. Dat die onvrede en frustratie veel langer duurt hebben we vaak niet in de gaten. Ik nodig je uit om juist die gevoelens te aanschouwen, zonder oordeel van goed of slecht.
Mijn eigen gevoelens
Als ik naar mijn eigen gevoelens kijk, aan het eind van dit jaar, dan ervaar ik vooral veel rust. Soms frustratie en irritatie over het feit dat mijn lichaam me laat ervaren hoe het is om werkelijk in het moment te leven. Deze week mocht ik ervaren hoe het is als er duizenden foto’s van lessen, cursisten en opdrachten, die voorheen keurig in mapjes stonden, nu bij het creëren van meer opslagruimte op mijn laptop allemaal bij elkaar in één map terecht zijn gekomen. Het bracht een dialoog met me zelf op gang die eindigt in een grote glimlach. Telkens liep ik er tegen aan, dat als ik iets ging zoeken van een cursist dat ik al die bestanden door moest spitten. Precies waar ik totaal geen energie voor heb op dit moment. Door mijn gedachten en emoties te observeren merkte ik dat het verliezen van overzicht precies is wat ik nu nodig heb. Ik kan niet veranderen, niet mee gaan met mijn flow als ik vast blijf houden aan het oude. In het moment leven doet me nog meer realiseren waar ik naar verlang. Wat ik werkelijk wil ervaren op dit moment. De gedragingen van de mensen om me heen spiegelen mijn verlangen, zorgen ervoor dat ik duidelijker kan zijn en nieuwe beslissingen kan nemen wat wel en niet meer past.
Hebben we kerst echt nodig?
We hebben niets echt nodig maar blijkbaar geeft kerst nog een gevoel van ‘verlichting’ en saamhorigheid. De werkelijke verlichting is de wijze waarop wij naar ons leven kijken en onze bereidheid om te veranderen. Durven we die stap te zetten? Soms moeten we stappen zetten zonder te weten waar we uitkomen. Deze huidige tijd nodigt ons uit om dat te doen. Dat betekent soms dat je anderen moet teleurstellen en dat je misschien zelf door een periode van loslaten en verdriet gaat. Maar er dan wel op vertrouwen dat alles wat zich aandient, goed is zoals het is.
Thuis bij het heilige Zelf
En dan….. dan kom je thuis. Echt thuis. Dan is er geen verwachting, verplichting, verantwoording, verbittering, verafgoding, verbijstering, verbod of verzet.
Maar is er verbinding, verrassing, vervulling, verfijning, verzachting en de wetenschap dat alles juist is, wat dat ook is.
Op naar een nieuw begin 😀