‘Eruit Karina, dit moet je opschrijven’ hoor ik een stem in mijn hoofd zeggen. Het is nog vroeg, ik open mijn ogen, kijk om me heen. Mijn slaapkamer tekent zich vaag af. Ik draai mijn hoofd om naar mijn man en vraag wat er is. Hij kijkt verward op. ‘Huh? Niets! Ik slaap’ zegt hij en slaapt inderdaad weer verder. Verbaasd stap ik uit bed om te kijken hoe laat het is. Ik hoorde net toch echt een stem? Ik zie nauwelijks de cijfers en eigenlijk interesseert het me ook niet. De hele nacht is er een naam aan me voorbij gekomen. Telkens werd ik even wakker en kwam er weer iets bij. Ik loop naar mijn schrijfkamer, klap mijn laptop open, zie nog steeds weinig en probeer, in mijn ogen wrijvend, het bericht te lezen dat opplopt zodra ik mijn laptop open. Dat lukt niet. Ik kan nog niet focussen. Ik wil iets nalezen dat ik gisteren op Facebook heb gelezen over een moeder en een kind. Slaperig maar gedreven typ ik bij de login regels de naam van Norma en realiseer me gelijk dat ik wel een beetje in de war ben want dat is niet mijn inlognaam. Norma is de vrouw die gisteravond non stop in mijn gedachten was en me vannacht kwam bezoeken in mijn slaap. Ik zag haar in paniek, maar zeer gecontroleerd, heen en weer rennen om de dieren te redden die gevangen zaten in haar boerderij die vol in de vlammen stond. De vrouw waar ik al veel korte filmpjes van heb gezien hoe ze met haar dieren is. Hoe ze het blinde paard Janai, Varkie en vele andere dieren een gezicht geeft en zo mensen leert dat dieren net zo belangrijk zijn als mensen. Dat dieren hun enorme wijsheid overbrengen op de mens die daar open voor staat. Zij is de reden dat ik nu zit te schrijven. Haar bericht en andere berichten die gisteren tot mij kwamen die iets met vuur te maken hadden.
Symbolisch door het vuur
Ook gisteren: 10 kilometer door de bossen van Noord Oost Twente geslenterd met mijn vriendin die ik ruim 30 jaar ken. Lief en leed hebben we met elkaar gedeeld. We hebben elkaar symbolisch door het vuur zien gaan, nadat we niet de meest slimme keuzes hadden gemaakt in ons leven. Aan de zijlijn en soms heel actief, keken we met elkaar mee. Haar hart gaat sneller kloppen als ze in Twente is en nu ze een weekend bij ons was, besloten we lekker te gaan struinen door het Twentse landschap.
Gezellig en bedreigend
“Zullen we vanavond weer gezellig de vuurkorf aansteken?” zeg ik. Lachend kijkt mijn man me aan. Hij weet hoe heerlijk ik het vind om de haard aan te maken. “Mijn vuurvrouw” en hij knipoogt. Terwijl mijn vriendin en hij lekker zitten te kletsen trek ik me even terug en pak mijn telefoon om wat berichten te lezen. Daarna scroll ik wat op Facebook en zie een onthutsende foto van een vrouw die haar baby uit het raam hangt. Hun huis staat in brand en zo hoopt ze haar te redden totdat de brandweer komt. De vrouw staat zelf al in brand. Zij en haar zus konden geen kant op maar haar enorme liefde voor haar dochter zorgde ervoor dat ze het vol kon houden tot de brandweer kwam en ze haar baby los kon laten richting een opvangkussen. De 7 maanden oude baby heeft het overleefd. De vrouw en haar zus niet. Die foto, van het meisje, hangend aan één arm, gekleed in een roze truitje en luier, greep me aan. Het raam kon niet helemaal open. Ze heeft haar dochter door de spijlen geduwd zodat ze haar buiten de rook en de vlammen kon houden.
De boerderij in brand
Thuisgekomen drinken we een wijntje en genieten van de maaltijd en de zon. Dan hoor ik het geluid van mijn telefoon, loop er wat geïrriteerd naar toe omdat ik de push-meldingen blijkbaar verkeerd heb staan. Ik ben niet zo handig met de instellingen. Ik zie een bericht van een vriendin waar ik van schrik. “De boerderij van Norma staat in brand”, zeg ik tegen mijn man. ‘Wat vreselijk. Ik geloof dat ze er wel 300 dieren heeft’. De hele avond houdt dat bericht me bezig. Norma’s Universum is in de vlammen opgegaan. Ik ken niemand die zoveel liefde heeft voor dieren als Norma Miedema. Een vrouw die al van alles heeft meegemaakt in haar leven, die niet altijd de makkelijkste weg kiest en vol overgave doorgaat waar ze in gelooft.
Een tijdje geleden is er een crowdfunding gestart om Norma een nieuw, veiliger onderkomen te geven. Mijn ogen “scrollen” over alle berichten. Ze heeft zoveel mensen weten te raken, dat het gonst van de berichten van mensen die met haar meeleven. Iedereen deelt de oproep van haar vrienden om haar, zeker nu, te steunen. Dan zie ik weer een ander bericht van iemand die zo genoten heeft van een feest met een vuurloop. Oranje gloeiende kolen uitgespreid over twee dikke stroken op een grasveld waar mensen over heen gaan lopen en zich geweldig voelen na afloop.
Aantrekken en afstoten
‘Het vuur’ dat aantrekt en afstoot. ‘Het vuur’ dat transformeert en vernietigt. ‘Het vuur’ dat warmte en geborgenheid geeft. Waar mensen omheen dansen en overheen lopen en meer zelfvertrouwen te krijgen. ‘Het vuur’ dat het leven van anderen volledig op zijn kop zet. Waar een klein meisje nu verder moet zonder haar moeder en alleen nog een foto heeft van het moment dat haar moeder in brand stond om haar te redden. ‘Het vuur’ waar ik met een glaasje wijn van geniet als de vlammen me verwarmen maar ook ‘het vuur’ dat Norma en haar dieren dakloos heeft gemaakt. Het leven zit vol tegenstellingen. ‘Het vuur’ laat ons dat zien.
Uit de brand helpen
Elk einde heeft een nieuw begin en we laten we met elkaar een ander helpen om opnieuw te beginnen. In dit geval Norma. Daarom hebben wij een bedrag overgemaakt op de rekening van Norma zodat zij, met de dieren die over zijn, een nieuw begin kan maken. Ze is een bijzondere vrouw die bergen kan verzetten en ik gun haar met heel mijn hart dat ze haar missie kan vervolgen. Doe jij ook mee? Elke euro is van harte welkom. Laten we samen Norma een stap op weg helpen.
Stichting Help Norma op rekeningnummer NL87 INGB0005008601.