Op Valentijnsdag kreeg ik een telefoontje dat mijn vader was overleden. Mijn vader en ik hebben in de afgelopen 50 jaar heel weinig contact gehad. Er zijn tientallen jaren voorbij gegaan dat we zelfs helemaal geen contact hadden. Mijn jeugd kan je op meerdere vlakken traumatisch noemen. Dat had niet alleen met mijn vader te maken maar een groot gedeelte wel. Om traumatische ervaringen te verwerken ben ik op mijn 37^e een aantal jaren in therapie gegaan en ook de jaren daarna heb ik stapsgewijs gebeurtenissen onderzocht. Bijvoorbeeld of mijn herinneringen waar waren. Telkens vroeg ik mij af vanuit welk perspectief ik naar gebeurtenissen had gekeken, hoe ik ze had ervaren. De afgelopen paar jaar kreeg ik af en toe een bericht van mijn vader. Ikzelf had niet zozeer behoefte aan contact maar ik voelde toch dat ik hem en mezelf een kans moest geven om dingen op te helderen. Hoe pijnlijk ze ook waren voor beide. Dat is tijdens zijn leven niet helemaal gelukt. Ik wilde praten, verhelderen, begrijpen en zo mogelijk individueel helen maar mijn vader wilde dat niet. Hij vond mijn vragen zeer ongemakkelijk.

Een aantal jaren geleden had ik met mijn vader afgesproken. Ik had hem dus jaren niet gezien en vond het een beetje spannend. Kinderen hebben vaak veel loyaliteit naar hun ouders. Omdat hij veel dingen had ontkend bleef ik mezelf regelmatig afvragen of hij misschien gelijk had. Had ik het verzonnen? Had ik een verhaal gemaakt van de herinneringen en verhalen van anderen? De ochtend voor het bezoek voelde ik weerstand om te gaan. Ik besloot een wastekening te maken. Toen ik de wastekening bekeek viel mijn mond open van verbazing. Hoe kon het, dat wat ik had beleefd in het verleden, zo helder voor mij te zien was? Hoe kon het? De afbeelding ontstaan door de warme bijenwas leek wel een foto. Het was pijnlijk confronterend maar het gaf me ook kracht. Kracht om dat gesprek toch aan te gaan. Mijn tekening had me net bevestigd dat ik niets had verzonnen. Het kan voor de ander onbetekenend zijn geweest maar voor mij was het een enorme bevestiging. Zo ben ik het gesprek in gegaan. Rustig maar vanuit een enorm vertrouwen in mijn eigen waarneming. Toch konden we niet dichter bij elkaar komen.

Maar nu ineens is mijn vader er niet meer. Na dat bewuste telefoontje waren er een aantal dingen die door me heen gingen. Ik voelde verdriet over het nu werkelijk verliezen van een vader die ik al lang geleden verloren had. Ik voelde mijn onvervulde verlangen om een vader te hebben die er altijd voor je is maar ik voelde me ook bevrijd. Bevrijd van een bepaalde zwaarte die toch nog latent aanwezig was.

Juist door die 4 zinnen, die ik heel serieus heb genomen kon ik op een liefdevolle manier afscheid nemen. Ik kon, zover in mijn macht lag, hem een waardige uitvaart bezorgen. Want hoe verzorg je een uitvaart vanuit een ander land van iemand die je eigenlijk niet kent. Niet wetend wie belangrijk waren in zijn leven. Af moeten gaan op wat papieren die waren gevonden. Ik ben zelf aangesloten bij ‘keuze vrij bij mij’. Een heel mooi initiatief dat 2 jaar geleden is opgestart. Ik kreeg een duidelijk ingeving om daar naar een uitvaartverzorger te zoeken. Zo kwam ik op Immanuel. Hij heeft direct begrepen hoe complex de situatie was en samen met mij heeft hij ervoor gezorgd dat mijn vader een eervol afscheid kreeg, ook al was het maar met een paar mensen en een dochter op afstand.

Ik heb iets voor mijn vader ingesproken. Een korte tekst waarin ik ons beide heb bevrijd. Ook twee muziekstukken gekozen. Eén waarvan ik wist dat hij het mooi vond en één die ik zelf graag wilde inbrengen. Lightness van Aija Alsina. Immanuel heeft zelfs gezorgd voor prachtige bloemen. Dat wist ik niet maar zag ik later op de foto’s. Omdat alles vrij snel plaats moest vinden kon ik dat zelf niet meer regelen. Ik heb een mooi mens leren kennen tijdens een verdrietige situatie. Zijn site bekeek ik later pas. Ik was geraakt bij het zien hoe hij verschillende uitvaarten heeft gedaan. Zo mooi, zo waardig.

Maar nu de 4 zinnen:

Onder andere door mijn ervaring in mijn leven met mijn vader voelde ik nog meer de behoefte om vanuit passie te leven. Ik begon te begrijpen dat ik daarvoor in actie moest komen en dat ik de uitkomst volledig los moest laten. En wat die uitkomst ook was, ik koos ervoor om steeds de verborgen boodschappen eruit te halen. Want we weten niet of een gebeurtenis die verdriet geeft ook iets nieuws in zich draagt. Dat kan een nieuwe wending zijn, een nieuw idee, een nieuwe kans, een nieuw begin.

Elke uitkomst positief benaderen wil niet zeggen dat je alles mooi moet maken. Er mag zeker rouw, verdriet, boosheid, pijn enz. zijn. De uitkomst positief benaderen wil zeggen dat je begrijpt dat er meerdere kanten zijn en dat je misschien op dit moment nog niet weet waarom dingen gaan zoals ze gaan. Open staan voor het onbekende.

Er is zoveel te zien in een tekening en er is heel veel over te vertellen. Ten eerste, ‘beauty is in the eyes of the beholder”. En schoonheid zit niet alleen in een mooi plaatje. Schoonheid kan ook het tonen van een boodschap zijn die liever niet gezien wil worden. Wat ik veel zie in wastekeningenland is dat er vaak dezelfde soort tekeningen worden gemaakt. Het moet vaak mooi zijn anders wordt het niet getoond. De lelijke, of minder mooie tekeningen geven alleen net zoveel informatie. Intuïtief (jezelf) coachen met encaustic art® gaat over veel meer dan een mooie tekening. Los van het creatieve aspect waarin het vooral heel mooi is om met Encaustic Art te werken, is het een manier om jezelf ten diepste te leren kennen. En dat laatste, dat heeft mij vanaf dag 1 geïnspireerd. Vanuit die inspiratie ben ik gaan onderzoeken. Zo zijn de cursussen ontstaan en de online opleiding Encaustic Art Coach®

Op de vraag kunnen wastekeningen het mis hebben? Kan ik niet een eenduidig antwoord geven. Tijdens mijn sessies ga ik altijd uit van wat de ander ziet. Door mijn vragen en ingevingen komt de ander dichter bij de werkelijke essentie en dat is magisch mooi. Ik neem de ander mee naar de diepere lagen. Niet wat men wil zien maar naar wat er werkelijk is en het allerbelangrijkste, naar wat er niet gezien wil worden want daar liggen de parels die opgeraapt willen worden. Dan kan er healing plaatsvinden. Dan kan er gereflecteerd worden en dan kan er losgelaten worden of wat heel vaak gebeurt, de tekening kan als anker dienen, als bekrachtiging. Tekeningen die ik jaren geleden heb gemaakt en die veel impact hebben gehad geven jaren later nog nieuwe informatie af. Hoe dat komt? Omdat wij als mens constant veranderen. We helen bepaalde dingen en staan dan weer open voor een diepere laag. De wastekening gaat als het ware met je mee. Wat je eerder niet zag wordt zichtbaar en wat je eerder zag heeft dan ineens veel minder betekenis. Een geweldige manier om jezelf beter te leren kennen. Dus het is niet zozeer een wastekening die het mis kan hebben, het ligt vaak aan de interpretatie en ook met welke intentie de tekening is gemaakt. Verwacht je dat jij het toch niet kan, dan geeft de wastekening je exact wat je nodig hebt om verder te kunnen.

Ik kom er zo op terug. Ik wil je eerst nog een voorbeeld geven uit mijn eigen leven. Ook van heel recent. Na het overlijden van mijn vader was ik dagenlang aan het bellen. Er moest ineens mega veel geregeld worden. We hadden een keuze om te verwerpen maar dat voelde voor mij en mijn broer niet goed. Verwerpen betekent dat je alles aan de gemeente overlaat. Van de uitvaart tot aan het huis leeghalen. Het voelde niet waardig, hoe onze relatie ook was, daar kozen we niet voor. Dat betekende dat ik ineens in een enorme rollercoaster zat en tegelijk met mij ook mijn broer en mijn kinderen. Na 11 dagen besloten mijn man en ik om er even tussenuit te gaan dus we reserveerden bij een heerlijk restaurant in Amarante. Sinds een paar dagen viel het ons op dat onze auto een apart geluid maakte. We hebben al flink wat kosten aan deze auto gehad en hadden net besloten dat we de week daarna de auto even zouden laten nakijken. Onderweg naar Amarante stopte de auto ineens op een hele drukke weg. Er kwam een nare rooklucht onder de motorkap vandaan en wij dachten, hier moeten we zo snel mogelijk uit. Daar stonden we dan. In het donker met onze lichtgevende hesjes aan in de berm. In de avond is het in februari in Noord-Portugal nog behoorlijk fris en in de auto zitten was gezien de positie van de auto te gevaarlijk. Ik heb het restaurant een bericht gestuurd dat we het niet konden halen. Ons Portugees is sterk verbeterd sinds we hier wonen maar telefoneren is altijd nog een dingetje. Dat zijn vaak momenten dat we het gevoel hebben nog niets te weten. We belden de verzekering, die de sleepdienst belde. Dat kon nog wel even duren. Dat even werd ongeveer 2 uur later. Dat zijn de momenten dat ik aan de formule denk en mezelf herinner aan de wijze waarop ik dit kan beleven. Waren we pechvogels, zoals mijn vriendin zo lief tegen me zei? Ik denk meer aan dat we geluksvogels zijn want we weten niet wat er nog meer had kunnen gebeuren. We hadden immers al een vermoeden dat het niet helemaal lekker zat met de auto de dagen ervoor. We voelden ons gelukkig dat we goed geregeld hadden dat de auto opgehaald konden worden en dat wij thuis gebracht konden worden.

Toen we daar in het donker stonden viel me op hoe helder de nacht was met een rechte lijn tussen de Maan, Jupiter en Venus zo duidelijk zichtbaar. Jupiter staat voor groei, geluk en vreugde en Venus representeert Liefde. Liefde voor de Aarde. Zoals ik dat ook voel. Het was een mooi moment om me daar bewust van te zijn.
We hoorden honden blaffen in de verte en de uil liet zich ook horen. Af en toe stopte er een auto die vroeg of we hulp nodig hadden. Ik zong een mantra en toen het steeds wat ongemakkelijker werd zijn we gaan bewegen tot de sleepdienst kwam.
“Dus nu zitten jullie autoloos boven op jullie berg?” zei mijn zoon vanmorgen lachend. Ja dat klopt 😊

En zo brachten de gebeurtenissen van de afgelopen 2 weken me op die vraag die me vaak gesteld wordt, “maar hoe doe jij dat dan als er iets vervelends gebeurt?” Dit zijn 2 voorbeelden uit mijn leven. Zo voelde ik ook dat ik op deze vraag een wastekening kon maken: “Wat voor effect heeft het leven met deze 4 zinnen, de formule?”Ik koos de kleuren met gesloten ogen. Roze, rood, bruin, zwart en paars.

Niets invullend over de eventuele betekenis van kleuren maar voelend in het moment wat deze kleuren zouden bijdragen. Voor dit moment was roze een uiting van zachtheid, rood van liefde, bruin van mijn connectie met de aarde, zwart als duiding van contrasten en paars van magie.

Alle kleuren gingen in een keer op het schildersijzer en met 1 langzame beweging ontstond de tekening hieronder.

Kijkend naar de tekening die voor me lag met de vraag in mijn gedachten, werd mijn aandacht onmiddellijk getrokken naar het midden. Naar dat kleine witte figuurtje die heel voorzichtig één been uit een cocon steekt. Dat gaf me al een bevestiging dat leven volgens die 4 zinnen, telkens weer en steeds weer vanuit een ander perspectief, onszelf kan uitnodigen om uit die beschermende cocon te stappen. Uit onze comfortzone. De tweede zin, ‘doe er alles voor’, is waar veel mensen blijven hangen. Ze willen wel van A naar B maar zijn niet altijd bereid om de nodige stappen te zetten. En dan, als je er alles voor hebt gedaan, dan toch de uitkomst los te laten, is ook best een moeilijke. Voor mij ook in het begin. Ik wilde resultaat want ik had mijn hele ziel en zaligheid ergens ingestoken. Maar zoals ik al eerder aangaf, we weten niet altijd wat onze ziel wenst, wat goed voor ons is. Zo kan het zijn, dat juist doordat je er alles voor hebt gedaan, en toch niet afhankelijk bent van een bepaalde uitkomst, dat je jezelf nieuwe perspectieven, nieuwe kansen hebt gegeven.

De 4e zin geeft nog een klap op de vuurpijl, “wat de uitkomst ook is, benader deze positief”. Hoe kun je iets positief benaderen als het totaal niet lijkt op de uitkomst waar je zo hard voor hebt gewerkt? Waar je andere dingen voor opgegeven hebt? Dat gaat over vertrouwen. Het oervertrouwen dat alles goed is zoals het is. Bij deze zin kom je uit bij de vraag: “Wat is mijn volgende beste stap?” Er zijn namelijk altijd mogelijkheden. Dit is het moment dat je kunt groeien in bewustzijn. Dat je juist door alle voorgaande stappen die je hebt gezet, nieuwe mogelijkheden mag onderzoeken. Uit ervaring kan ik je zeggen dat het mij ongelooflijke ontmoetingen heeft gebracht, nieuwe wegen heeft doen inslaan en juist de energie van het nieuwe heeft doen ervaren.

Ik ga er dus mee door. Ik hoef er nu helemaal geen moeite meer voor te doen, het gaat vanzelf. Wil dat zeggen dat ik nooit een rotdag heb of nooit verdriet of pijn voel? Juist niet. Want mezelf toe staan om alles te ervaren wat er is in dat specifieke moment zorgt ervoor dat ik helder blijf ervaren wat deze prachtige levensvervullende 4 zinnen kunnen creëren. Er was nog meer te zien in de tekening zoals een groot beeld van een aap maar dat kleine detail in het midden, daar ging ik mee verder.

Daar was het antwoord wat ik eigenlijk al wist. En zo gaat het heel vaak. We weten veel maar kunnen er niet altijd direct bij. Links zie je een gedaante die zeker is van zichzelf. Zag er meer uit als een boegbeeld. Het gevoel dat ik erbij ervaarde was groots, niet echt in woorden te vatten.

Rechts zag ik een grote ‘thumbs up’ en daarnaast een otter. Voelt vrouwelijk, gracieus en in verbinding met water en land. Stromend water is ook te zien in deze tekening. Water vindt z’n weg op een sierlijke manier.

Zo leef ik met deze 4 zinnen. Zijn ze mijn leidraad en mijn inspiratie. 2 totaal andere situaties benaderd vanuit dit perspectief. Mij geeft het rust en vreugde en de mogelijkheid om mijn leven in de flow van het moment te beleven. Die 4 zinnen heb ik overigens niet zelf bedacht. Ze zijn van Bashar die via Daryl Anka ons bewust maakt van wat we allang weten.

Nu kan het zijn dat jij iets totaal anders ziet in de wastekening en dat is het leuke en mooie van een intuïtieve wastekening. Vraag jezelf dan af wat, dat wat je ziet, wat dat voor je betekent. En als je jezelf dan toch iets afvraagt, vraag dan ook of je volgens deze prachtige 4 zinnen kunt leven.

• Mijn kinderen hebben me weer verwonderd. Ondanks dat ze hun opa nog nooit hadden gezien, hebben ze heel veel dingen voor mijn broer en mij geregeld. Ik heb groot respect voor hoe ze direct meedachten en zelfs een aantal moeilijke taken op zich namen.

• Ik heb Immanuel Baan via ‘keuze vrij bij mij’ leren kennen die meedacht en direct kon invoelen wat belangrijk was zonder dat ik veel moest uitleggen. Echt een kunst.

• Om ons hoofd af en toe leeg te maken besloten we een extra wateropslag te gaan graven. Tijdens het graven ontstond een mooi idee om het niet alleen als opslag te gebruiken, maar een mooie vijver aan te leggen met planten om het water helder te houden. Inmiddels is het gat gegraven en hebben wij wel wat spierpijn.

• Toen we in de avond langs de weg stonden kon ik enorm genieten van de sterrenhemel en vooral Jupiter en Venus die in lijn stonden met de Maan.

• Dat was ook het moment dat ik merkte hoe de 4 zinnen mij hebben veranderd en ik mezelf de mogelijkheid heb gegeven om me in ieder moment te blijven verwonderen.

Ik ben heel benieuwd hoe jij deze 4 zinnen ervaart. Ik hoor het heel graag van je.

Tot slot eindig ik graag met een quote van Bashar die ik onlangs las in een nieuwsbrief van Healing Centre Beyond Medicine.